चीनमा अहिले आर्थिक संकट चलिरहेको छ र त्यसलाई सम्बोधन गर्न चीनले विभिन्न उपायहरू खोजिरहेको छ। तर, यी मध्ये कुनै पनि उपायले यसको आर्थिक समस्या समाधान गर्न प्रभावकारी सावित भएको देखिँदैन ।

वास्तवमा, जब चीनको अर्थतन्त्र द्रुत गतिमा अगाडि बढिरहेको थियो, उसले आफ्नो अधिनायकवादी शासनमा अत्यधिक खर्च र खर्च बढाएको थियो। फलस्वरूप जब यसको अर्थतन्त्र सुस्त हुन थाल्यो, हरेक क्षेत्रमा आर्थिक कठिनाइको सामना गर्नुपर्‍यो। नगर प्रशासनमा भर्ना होस् वा सुरक्षाका लागि सहरी क्षेत्रमा कर्मचारी भर्ना बढाउने होस्, उच्चपदस्थ अधिकारीहरूले त्यसो गर्नमा समय खेर फालेनन् र यो काममा भ्रष्टाचार पनि गरे ।

अर्कोतर्फ चीनमा पनि उत्पादन, निर्यात र विदेशी पर्यटकको आगमनमा कमी आएको छ । फलस्वरूप मानिसहरूले आफ्नो रोजगारी गुमाउन थाले। कोभिड-१९ को महामारीका कारण विश्वभर चिनियाँ सामानको मागमा उल्लेख्य कमी आएको थियो र चीनको कडा लकडाउनले अवस्थालाई थप गहिरो बनाएको थियो । चीनले कडा लकडाउनका कारण विदेशबाट सिमित माग पूरा गर्न सकेको छैन । यी सबै गतिविधिले चीनमा मजदुर वर्गको जीविकोपार्जन गुमाएको थियो। यस क्षेत्रले आफ्नो आम्दानीको २०-२५% रियल इस्टेटमा लगानी गर्थे, जुन रोकियो। चीनको अर्थतन्त्रले एभर ग्रान्डे, कन्ट्री गार्डन, भान्के, एजाइल, सिचुआन होल्डिङ्स ग्रीनल्याण्ड, चाइना रिसोर्स ल्यान्ड, र अन्य धेरै घर जग्गा कम्पनीहरू सहित दिवालियापनको श्रृंखला देखेको छ।

केही समयको लागि, केन्द्रीय र क्षेत्रीय सरकारहरूले आफ्ना कर्मचारीहरूलाई उनीहरूको अघिल्लो बचतबाट तलब दिने क्रम जारी राखे, तर यसले उनीहरूको कोषहरू खाली भएको थियो। यसअघि निजी क्षेत्रमा कर्मचारी र अधिकारीको जागिर कटौती हुने गरेको भए पनि अब सरकारी क्षेत्रमा पनि त्यसको असर देखिन थालेको छ । यसले चीनको सुरक्षा क्षेत्रसँग सम्बन्धित व्यक्तिहरूलाई समेत असर गर्न थाल्यो।

हाल बेइजिङ, चोङकिङ, टियानजिन, साङ्घाई, हेबेई, हुनान र सिचुआनलगायत चीनका १० भन्दा बढी प्रान्त र सहरहरूले नेतृत्वको भूमिका घटाउने योजना बनाएर संगठनात्मक आकार घटाउन थालेका छन्। यो कदम गत मार्चमा जारी गरिएको सीसीपीको संस्थागत सुधार योजनालाई पछ्याइएको छ जसमा गत वर्षको अन्त्यमा केन्द्रीय स्तरमा र यस वर्षको अन्त्यसम्म स्थानीय तहमा सुधार आवश्यक छ, विज्ञहरूले यी सुधारहरूलाई सीसीपीको आयु लम्ब्याउने रणनीतिका रूपमा हेर्छन्। अष्ट्रेलियामा आधारित विद्वान ली युआनहुआले सीसीपीले आफ्नो बृहत् नोकरशाही प्रणालीको उच्च परिचालन लागतलाई मान्यता दिएको टिप्पणी गर्छन्। यी सुधारहरू अघि, केही सहरहरूमा १० जनासम्म उपमेयरहरू थिए। धेरै अधिकारीहरू र वर्तमान वित्तीय तनावहरूको संयोजनले यो आकार घटाउन आवश्यक छ। यसबाहेक, चीनको अर्थतन्त्र सन् २०२३ देखि रियल इस्टेट क्षेत्रको जोखिम र विश्वास र सम्पत्ति व्यवस्थापन संस्थाहरूमा उथलपुथल, संघर्षरत स्टक बजार र बढ्दो आर्थिक संकटका कारण पतन हुँदै आएको छ। सीसीपी डाटाले गत अक्टोबरसम्म स्थानीय सरकारको ऋण ४० ट्रिलियन युआन नाघेको छ जसले व्यापक दिवालियापन निम्त्याएको छ।

ली युआनहुआले तीन वर्षको महामारीको तालाबन्दीले केन्द्रीय र स्थानीय सरकारको कोष दुवै घटेको टिप्पणी गरे। यो आर्थिक संकटले सीसीपीको कर्मचारीतन्त्रलाई या त कोषको अभावले कार्यविहीन बनाएको छ वा मुश्किलले सञ्चालन गरेको छ । बेइजिङका पूर्व वकिल र क्यानडामा प्रजातान्त्रिक चीनका लागि महासंघका अध्यक्ष लाइ जियानपिङले सीसीपीले नेताहरूलाई घटाउनुले दुईवटा मुख्य उद्देश्य पूरा गरेको बताउनुहुन्छ, पहिलो, गम्भीर आर्थिक कठिनाइको सामना गर्दै सीसीपीले सीमित स्रोतहरू प्रभावकारी रूपमा बाँडफाँड गर्न कर्मचारी कटौती गरिरहेको छ। सार्वजनिक सुरक्षा, कानुनी र न्यायिक प्रणाली, राष्ट्रिय सुरक्षा र गुप्तचर एजेन्सीहरू जस्ता महत्त्वपूर्ण क्षेत्रहरूमा आफ्नो एक दलीय शासन कायम राख्न। दोस्रो, नेताहरूको संख्या घटाउनु भनेको निर्णय प्रक्रियालाई सुव्यवस्थित बनाउनु हो। कम नेताहरूको मतलब कम विरोधाभासी विचारहरू र अधिनायकवादी प्रणालीको अधिक कुशल सञ्चालन, शासन नियन्त्रण बढाउन।

वृद्धि र व्यापार असफलताको बीचमा, चीनका स्थानीय सरकारहरूले ग्रिड सदस्यहरू र सुरक्षा गार्डहरू उच्च तलब प्रस्ताव गर्दै भर्ती गर्दै छन्। यी भर्ती प्रयासहरू र व्यापक सुधार उपायहरूले स्थिरता कायम राख्न सबै उपलब्ध साधनहरू प्रयोग गरेर सार्वजनिक असन्तुष्टि र यसको तानाशाहीको अस्तित्वको खतरालाई सम्बोधन गर्न CCP को तत्काल प्रयासहरू हाइलाइट गर्दछ।