बाबक चिठ्ठी [थारु भाषा]

शेखर दहित।

और दिनसे आज विहन्या गाँउम फरक छन्डिक रौनक छाँईल रह। डुकानिक, चौर्हम सक्कु वर मनैनक भिर डेख पर। किउ कह म्वर छावक एक्कचुटि नम्मरसे फस्टडिभिजन नईपुग्लिस्। किउ कह म्वर छाई ट सि ग्रेडम पास हुईल। किउ भर आपन आपन लर्कनपर भुनभुनाइट। 

“सारनक का कर्ठ, कर्ठ?, यी मनै लर्कनक लाग मर मर काम कर्बो दिनरात, लर्का भन्याको चुट्टर डेखाडेठ।”

म्वर बाबई फे चिन्टा नईलग्ना बाट नई रहिन। खेट्वासे अइटिकि,“ त्वँर पट्टै नै हो? सारा गाँउक लर्का पास होगईल। अभिन घाम लगा लगा सुट्।”

झरफराक उठ्नु , बाबक बाटसे अन्सार डर्नु। ज्यामितिक भिट्टर ढारल एस.एल.सिक प्रबेश पत्र खोज्नु। मन भटभट कर लागल, बेसबुर रहुँ रिजल्ट ह्यारक लाग। ध्यार बाट मनम खेल लागल। पास हुँइठुँ कि नाई? कौन डिभिजनम पास हुईल हुँइम?।

डराडरा बाबाक नोकिया साडा मुबाईलसे १६०० डायल कर्नु। देहल निर्देशन अन्सार सिम्बोल नम्मर ओ अल्फाबेट टाईप कर्नु।

“बधाई छ। यहाँले बि प्लस श्रेणीमा उत्तीर्ण हुनुभएको छ।”

खुसिक उँइरै नईरह। डाई गोबरक छोटा उठाईटहि घारिम। हाली हाली डाईक ग्वाँरा छुनु। डाई कल्हि,“ आज यी लौरक का हुइल बाटिस, सक्कारसे स्याँवा लागटा?”

आपन पास हुईल बाट बटैनु। डाईक खुसिसे गोबर कहर्टि कहर्टि बाबई यी खबर सुनैली। मै डाई बाबन बि प्लस श्रैणीक बाट कर्नु।

डाई बाबक आश, भरोसा ओ विश्वास एक्कठो मै ट रहुँ। डाडु भ्वँज कर्टि कि बाबासे घरफुटगैल रह, भउजीक बाट ओनाख।

उ दिन बाबक खुशीसे भुँइएम ग्वाँरा नई रहिन। म्वर छावा फे गुड फस्ट डिभिजनम पास हुईल बा कैख सुनैना ढिल हुइटहिन। घरम नई बैठ्क फर्ड्वाल गाँउ वर निकर डेल।

हमार गाँउम ध्याँर बरस पहिल जनकपुरसे वि.एस.सि. मस्टर्वा आईल रह। गाँउ भरिक मनै जनकपुहर््या मस्टर्वा कहँठ। गाँउक मनै ओकरलाग खैना डाल चाउर, टिना टावन सब जुटाडेहठ। बड्लम उ गाँउक लर्कापर्कन संझ्या विहन्या पर्हा डेह।

गरिटके लङ्गरी हिसाब, पाईठागोरसके सिद्धान्त, ज्यामितिय टि्रगोनोमेटि्रक, गणितिय साध्य, ऐच्छिक गरिटक क्षितिजिय, लम्बीय ढर्कक बारेम ध्याँर मजासे सम्झाईल रह महिन।

साइड म्वर पास हुईल रिजल्टक बारेम जनकपुहर््या मस्टर्वई सुनाई गईल रहै कोई आपन शिष्य मजा नम्मरसे पास हुईल बाट सुनि ट कौन गुरु खुशी नई हुई? मास्टरजि फे ध्यार खुसी हुईल रहै।

बिज्ञान बिषय खोजी ध्यार हुँइठ कैख, मास्टरजि महिन बिज्ञान विषय पर्हैना कैख बाबह सल्लाह डेहल रहै। हुँकहार ठे जईना बाबक उद्देश्यफे पुरा हुईल रहिन,उ डिन।

ध्यार डिनक बाट उ दिन हमार घर सिकार पाक टह। डाईक बिठा बजाईल छरिवाला लल्का मुर्गा जे महिन सद्द बिहन्या बिहन्या जगाए, बाबा पनाई टहैँ।

डेख्क महिन दुख लागल फे सोच्नु मुर्गीचिङ्गना मास खाईक लाग ट पल्बो कैख सन्तोख मानगईनु।

खरबन्ड्यक हमार छोटमोट घर रह। भिट्टर छोट छोट चिबुड्डी चिबुड्डा कुठलिसे कोन्टि बेर्हल रह। डाईबाबनक कोन्टिक ओल्टा म्वर कोन्टि रह। उ रात म्वर डाई बाबा रातभर साइड नई सुट्ल। मै जब जब जागुँ गुनमुन गुनमुन सुनु। म्बर बारेम ध्यार योजना बनर्ाँईठ। निडाईल भेख ढैक मै फे ओनाव करु।

गाँउक माहोलसे बचाईक लाग महिन डुर सहर पर्ह पठैना सल्लाह हुईल रल्हिन। डाईबाबनक सप्नक सहर नेपालगन मै पर्ह जईना हुईनु। भित्रभित्र मै फे खुशी हुईल रहुँ। फे एकओर आपन डाईह छोर्क डुर जईनास् महिन एक्को नई लाग। म्वर ठे कौनो उपाय फे ट नई रह। बिज्ञान विषय ओह नेपालगनकेल पर्हाई ह्वाँए।

एक दुई पाख पाछ बाबा घरम रहल एकचुटि ठुँन्यार गुड्री गड्डा, डरि बहान्ख गुन्टा बनईल। बाबा महिन नेपालगनसम पठाई गईल। साहा बर्खा ओराक हमार गाँउक सारा मनैन रिक्सा चलाई नेपालगन जाँईठ। पहिल दिन ओह गाँउक रिक्साचलुईयनक ड्यारम बाबा लैगईल रहै।

दिनभर सुनसान लागल, जिँउ जिँउ सँझ्या ह्वाँए ओस्टक रिक्सा चलुईयन एकजे दुजे कर्टि कर्टि रिक्सा गरागर ठँट्या डर्ल। किउ दुईटिन मनै एक्क भन्सम खाँईठ ट किउ अकेली छोटछोट कलटरिक भाँरम छुनमुन छुनमुन भाटटिना पकाईठ।

दिनभरिक सिह्रल किउ कह,“ जा रै बडलपुहर्या एक बटोल भराई!”

किउ सोफी लेह जईना सल्ला करठ। एक्कघचिम ट सारा रिक्सा चलुईयन सोँफी, लिची, बजारिक घरैया पिपि लिड्रल बिल्गँट। दिनभरिक पस्ना, न्वान उछरल झुल्वा पाईन्टर घल्ल आमिल, मड्डाईन गँन्ढैटी किउ ट ओस्ट सुट जाँईट। मट्टोर्यन एक्क घचिम र्‍याहो र्‍याहो झगरा खेलठ। ओइनक अच्चभक डुनिया रहिन। दिनभर गड्हा कमाईअस कमैना सँझ्याक सारा रुप्या पैसा ओह डारु सिकारिम ठिक्क हुईन।

ड्वासर बिहन्या बुढरम्वा काकु आपन रिक्सम बैठाक सारा बजार ड्यारा खोजाईल रहै। गाँउम झोप्री झोप्रा डेख्लक नेपालगनक पाँच छ टल्हाक घर डेख्क मै परेशान रहुँ। मनै छिर नईबन्ना नेपालगनिक सकिर्की लाईन ट मनैन बुजबुजाईठ देख्क मै छक्क रहुँ।

भृकुटीनगर, कोरियनपुर, बेलासपुर, गडेलपुर्वा, बाँके बगिया, फत्तेबाल आखिक अस्पताल, धम्बोझी, रामलिला मैदान, शितलनगर, चप्पा चप्पा छानमार डार सेक्ली मुले ड्यारा क्वाठा नई भेटैली।

बाबक आस ढिरेढिरे टुट्टि जाईटहिँन। कौनो उपाय नईसुझल टब बुढरम्वा काकु आपन सहुवासे अर्जी करल। बरामुश्किलसे भुकुटिनगरिम छोटमोट क्वाठा मिलल खड्ढुक टरिकवाला।

“ ठिक बा छावा! घरक कोन्टिसे ट मजै बा।” बाबाफे मिच्छा गईल रहै, ओहमार महि सुफ्लाईकलाग कहल हुईहीँ सायड।

एक हजार क्वाँठक ओ बिज्लीक डाम छुट्टसे बुझैना बाटचिट हुईलीन।

क्वाँठम चहना समान, स्टोभ, जारकिनक मट्टिकट्याल, बर्हनी सब खरिद डेल बाबा।

ड्वासर दिन महिन दस हजार रुप्या  देख खोब सम्झैल,“ छावा पैसा ध्यार खर्चा नाकर्हो, रुप्या पैसा बेल्सबेर आघ दुईटिन चो सोँचहो। सहर बजारिक ठाँउ चिजबरन सब महङ्गा रहठ। डाम घटाघटा लिहस्।” बाबा कहै एक पउली सर्बो ट यहाँ पैसा लागठ बिचार करिस कैख।

म्वर उप्पर ध्यार चिन्टा करठ , साइड पहिलचो अकेली लर्का छोरबेर सब्के डाईबाबन अस्ट लग्हिन। उ कहठ,“ भाटटिना टाईम्म पकाक खाईस, मजा मनैनसे केल सरसङ्गट करिस।” साढँुनक सङ्गटसे साढुँ , च्वारनक सङ्गटसे च्वार बन्ठ। यी सब मनैनसे होस्यार रहिस्।

स्टोभम मट्टिकट्याल भर्ख डम भर्टि भाटटिना पकैना पहिलचो ड्यारम सिख्नु। कबु झँरस्याईन, ट कबु डलकच्चा, कबु ध्यार पानी डार्क गिलगिल कराडारु। टिनक ट बात नै हो , हर्ड्याईन, टिट न्वनार ध्यारचो खाईल रहुँ। यी सब सिख्ना महिन पाख भर लागल हुँई।

क्याम्पसक पहिल दिन बिज्ञान संकाय खोज्टी छिरल रहुँ। चारुवर बगबग बगबग लवन्डा लवन्डीन माला जोर्ल जोर्ल नेङ्गट डेखु। ध्यार क्वाँठा छुच्छ देखुँ। कौनो कोनो क्वाँठम दान्चे लर्कन पर्हट देखुँ। टिन घन्टि बिट्गईल टब बल्ल आपन कक्षा भेटाईल रहुँ।

सफाचट्ट लौरा लवरियन आपन आपन गु्रपम यहोर उहोर करठ। किउ मुबाईलसे आपन गु्ररुपीक फोटुँ खिचठ ट किउ एक्कठे कपार जोर्क सेल्फी खिचठ ओहै डेखल रहुँ।

म्वर कौनो गुरुप नईरह। दिनभर ओईनक रम्टा हेराकरु।

हाँठ्ठ हाँठ छन्डिक छन्डिक मुबाईल, केक्रो आढा सेउ कचरल बनाईल मुबाईल ट केक्रो स्यामसङ्ग लिखल रहिन। आईपोड, म्याकबुब, नोटबुक, केक्रो प्लस वन मुबाईल सब मै ओहै डेखल रहुँ।

बाबा घर जाईबेर कुछ समस्या परि ट फोन करिस कैख आपन साडा मुबाईल छोर्क गईल रहै। उ मुबाईल लाजक मार क्याप्सम कब्बु नै बोकुँ।

महिन उ क्याम्पस बिरान लाग, सद्द अकेली महसुस ह्वाँए। टिन महिनासम क्याम्पसम कौनो संघरिया बनाई नईसेकल रहुँ। गाँउम पहर्लक पुरान स्कूल सम्झु। आपन गोचन, जे महिनसे हिसाब सिखामागठ। गाँउक स्कूलिक मस्टर्वा मस्टरनियन मजा मानै।

क्वाटरर्लि टेस्टके रिजल्ट नोटिस् बोर्डम चप्काईल रह। सबजे कुजबुज कुजबुज करठ। मै फे ह्यार गईनु। म्वर नाँउ सब्से उप्पर रह। कक्षा भर हल्ला चलल, कविरलाल के हो? के हो कैख। ओह ब्यालमसे लर्का महिन चिहिन्ल। महिन हेर्ना लजर बडल गईनिन्। महिन कर्ना ओइन्क ब्यवहार फरक पाईलग्नु।

ओह ब्यालासे म्वर हिम्मट बर्हल रह। कच्छम सर, म्याडम हुँकनसे सवाल जवाफ कर सेक्ना हुईल रहुँ।

म्वर नोटबुक, प्राक्टिकलके कापी संघरियन सारक लाग लैजाईठ। संघरियनसङ्ग घुलमिल हुईनु। ब्याला ब्यालम हाँसी मजाक चल लागल रह हमार बिच्चम। सब जे म्वर मुबाईल नम्मर माँगट,“ म्वरठे मुबाईल नईहो।” कैख बाट काट्डिऊ।

“अरे! यी कौन ग्रहक मनै हो यार….यी जुगम फे मुबाईल नै बोकट।” संङ्गरियन अचम्भ मानै।

हडबड हडबड भाट खाक क्याम्पस गईल रहुँ। जीव बिज्ञानक एन्नेलिडा अटोप्सीक (केच्चक चिरफार कैख न्यूरो हेर्ना) बिषयम सेसन रह। सबजे जुलोजीक प्रयोगशालाम आपन आपन माईक्रोस्कोपसे केच्चक न्यूरोक सलाईड बनाख हेर्नम लागल रहै। कक्षा सुनसान रह।

नोकिया मुबाईलक डिफल्ट टोन बजल, मै कौवा गईनु। माईक्रोस्कोप छोर्क संघरियन हेर्ठु ट सब महिन हेर्ठ। मै अन्सार डर्नु मुबाईल ट म्वर गोझियम बोज्टह। सारा लर्का होहलाईल। सर प्रयोगशालाम फोन स्विचअफ ढर्ना निर्देशन फे ओह ब्याला डेहल रहै।

ओह दिन मै चोर पक्रा पर्नु। सबजे नोकिया ग्यार सौक नम्मर कत्रा हो कैख खिज्ह्याँईठ।

जब क्याम्पसम घुलमिल हुईनु दिन, महिना, पाख छोट लाग लागल। शनिच्चर अट्वार, अगहन पुस अईलक गईलक पट्टै नईचल। कब कब डस्या डेवारि लग्घ आगईल रह। सङ्गघरियन शुभकामना आदानप्रदान कर्ना प्रोग्राम ढर्ल। किऊ गित, किउ गजल, किउ नाच डेखैल। एक आपसम शुभकामना डेटि हम्र आपन आपन घर गईल रही।

पहिलचो घरसे डुर बैठ्क आईबेरक उमंङ्ग ड्वासर छन्डिक रह। आपन गाँउक संघरियन जुटाक बजारिक बाट बटाँउ। सबजे त्वर ट बा रै दिन कहठ।

डाई पुछल रहि,“ छावा बजार कैसिन बा? खैइना पकईठ्या कि नाई , अकेली रना मनलग्लसे पकैनाहस, मन नईलग्लसे भुँख्ल सुट्जाईठुई।” म्वर बारेम खोब चिन्टा करि डाई।

डाईह मै लिरौसिसे सम्झाडारु। क्याम्पसम फस्ट हुईल बाटसे डाईक खुसिक आँस चुहल रहिन। डाईह बाबक साडा मुबाईलक बात बटैनु। लर्का नस्से महि खिज्ह्यठ आब नई लईजिम कहुँ।

साइड म्वर बाट डाइर्, बाबाह सिफारिस कर्ली। बाबा म्वर फर्माईस फे पुरा करडेल। गडौरि भर भारी स्त्रि्कन टचवाला स्यामसङ्ग मुबाईल लेडेहल रहै। उ दिन मै ध्यार खुसी रहुँ। गाँउक दख्खिन सिडी डुकानिमसे सल्मान खानक सुल्तान फिलिम भराक खोब हेर्नु।

छोटम डाडुक लाग बक्ला छाप गड्डी चट्टि लेडेहल रहै। म्वर लाग फे लैदेऊ कैख खोब डाईसे चुँईचुँई कर्नु।

“आभिन यी चट्टि घाल नईजानि, एक्क दिनम ट बाढी टुर डारि।” कैख बाट सिर्ज्वा डेहल रहै बाबा।

बाबाक आस, भरोसा म्वर डाडु रह, लौव लौव अंग्रेजी, गनिट,विज्ञानक कापी, ज्यामिति बक्सा सब लान्देहठ। साइड डाडु बाबा हुँकहन छोर्क गईलक ओर्से आब एक्कठो भरोसा मै रहुँ।

गाँउम सङ्गघरियनसे राहरङ्गिट करट करट डेवारीफे गैगईल। क्याम्पसक सङ्गघरियन आपन लौब मुबाईल फे डेखईना रह, टाकी महिन नोकिया ग्यारा सौ नाकहठ।

सब सङ्गघरियन फेसबुक, ईन्स्टाग्राम, लिङ्कडिन का का हो काका? सब संजालम छिरल रहै। मै फे फेसबुक एकाउन्ट बनैनु। म्वर क्याम्पसक संघरियनक रिक्वेस्ट एसेप्ट करट करट कुछ दिनम ट हजार बारा सौ संघरियन बन गईल। कौनो सुग्घर लवन्डिनक फोटु डेखु ट मै फे फ्रेन्ड रिक्वेइस्ट पठादिऊ।

सङ्गघरियन हेग्लक, पड्लक सारा फोटु खिच खिच आपन प्रोपाईल अपडेट करै, एक मेरिक होरबाजी चलल रह। किउ ट कच्छम फे फेसबुकम च्याट कैख बैठैँ।

फेसबुकम लग ईन हुईटि कि छिच्छाल्याडर सङ्गघरियन अनलाईनम भेटाँऊ। किऊ हाई!, किउ हेल्लोक लिख लिख पठाईट। सब जहन रेस्पोन्स करट करट राटिक बारा एक बज जाए। मै पट्टै नईपाँऊ। फेसबुक्क नसम मै ढिरेढिरे फँस्टि जाईटहुँ। पढाईसे फे ध्यार यकर अपडेटम डेहलागल रहुँ।

फेसबुक च्याट, भल्गर, पोर्न वेभसाईट हेर्ना, फेसबुकसे चिनजान हुईल लवन्डिनसे राटभर भर बाट कर्ना म्वर आडट जस्ट बनगईल रह।

लौव रिलिज मुभिक टिकट लेना, सिकरेट डारु, सङ्गघरियनसे पाटी कर्ना, गर्ल फ्रेन्डसे डेटम जईना। अस्ट अस्ट कामम घरसे पठाईल पैसाक हावा करु।

चार पाँच हजार रुप्या महिना नईपुग लागल। डाई पुछि,“ छावा! कत्रा ध्यार पैसा खर्चा कठर््या? टनिक साँचसाँच बेल्सिस।”

डाई मैगर बोली फे महिन गर। डाईकबोली कचर्टि,“रुप्या खर्चा हुईक डरैलसे ट गाँउम पर्हैना हो, अत्रा डुर पठालिहि उप्परसे खर्चा करक डरैही। वहाँ म्वर चिनहल के बा?”

टिउसन फि, घरभारा, परीक्षा फारम, किताब लेना, प्राक्टिकल खर्चा डेखा डेखा डाईबाबन बहका डारु। म्वर बाट सहज पट्याजाँई। रिनधन कहार कहार रुप्या पठादेहै।

बहाना बना बना मागल पैसा अन्ट खर्च करडारु। क्वाँठा भारा नईडेलक टिन महिना पुगगईल रह। परीक्षा फारम फे खुलगईल रह। घरबेटी क्वाँठा केराया माग लागल। ओहर परीक्षा फारम छुट्टा। भख्खर बाबाक पठाईल पाँच हजार होटलक सहुन्याह टिरसेकल रहुँ। घरसे फे डोस्र कैसिक मङ्गना हो। घरकेराया माङ्गटा, म्वर परीक्षा फारम छुट्टा कैसिक डाईह कना हो? सारा बहाना खटम होगिल रह।

भख्खर महिन रुप्यक अभाव महसुस हुईल। मै सङ्गघरियनक क्वाँठा क्वाँठा गईनु। परीक्षा फारम भर्ना सापट पैसा मङ्गनु। किउ नईदेल। म्वर पिँठपाछ कहै, डारु पिअक लाग ट मागट रहल हुई।

घर, पैसक जरुरी पर टब्बकेल फोन करु। म्वर फोन जईटिकी डाई कहठ, “फेर पैसा ओराडर्ल्या? यी लौरा कत्रा खर्चा करठ।” आब कहाँ खोज्क पठाडेना हो कहि, हुँकार पैसा खोज्ना बाट मै कब्बु नई मजासे ओनैनु। पैसक केल चिल्वास रह।

फारम भर्ना अन्तिम दिन आगईल रह, कहुँ उपाय नई सुझल। घर फोन कर्नु। बाबा जानसेकल रहैँ। मै एकसुर बत्वईनु। बाबा चिमजाम सुन्ल। उ महिन कुछ नई कैख फोन ढैडेल।

जिन्गीसे पर्गा बर्हाइट बर्हाइट मै टुट्गईल रहु। उ सहर, उ सङ्गघरिया सब विरान लाग लागल रहै। अन्तिम बिकल्प रिक्सा चलुईया बुढरम्वा काकुक ठे गईनु। उ फे गाँउसे डवाई कराई काकीह लन्ल रहैँ। पैसा मङ्गना हिम्मट नईजुटल।

“कहोर से आईटो भटिज?” मैगर बोलीसे पुछल रहैँ। यहर आईल बेला डगर परल ओहमार भेट कर अईनु कैख बहाना बनैनु।

“ठिक्क हुईल आगईलो टुँ। नई ट टुँहार ड्यारम जउईया रहुँ। टुहाँर घरसे।”

खुसी हुईटी हुँकार बाट पुरा नईहुइडेटी, “पैसा पठाडेहल बाट?” पुछल रहुँ।

“ पैसा वईसक बाट ट नईनिकर्ल, यी कगडा भर डेल, छावाई डैदेहो कैख।” मै ट पर्हल ना लिखल मनै हेरो कटि म्वर हाँठम डेल।

मै चिठ्ठी लेख सरासर ड्यारम गईनु। बाबक चिठ्ठी पहर्ना म्वर जाँगर नई रह। विना पहर्ल कुचमुचाक एक कोन्वम फाँक डेनु। घोप्ट्याक खोब रुइनु।

भगवानसे भारी, आपन डाईबाबई सम्झनु। ओइन्क महि डेहल मैगर मैया म्वर आँखक आँस और निकार डेहल। फकाईल चिठ्ठि फे बिट्खोर्क हेर्नु। बाबा लिख्ल रल्ह।

हमार मैगर छावा

जुग जुग जिअस्!

यी चिठ्ठी लिखटसम त्वर डाई ओ मै बाँचल बाटि, टैँ फे ओहा मजा हुईबे कैख कसिक कहुँ। त्वँर क्याम्पस फिस, पर्हाई खर्चा उ सब हम्र पुगाई नई सेक्ली।

का कर्ना हो? सम्पट्टिक नाँउम रहल जोरल खेट्वा, गुँईडाँगर, सुअर माकर सब बेच बेच टुँहिन पठासेक्नु। आब ट बेच्ना कलक घालल लुग्गा सिवाय हमारठे कुछ बचल नईहो। जाँगर बौसा चलठसम कबु केक्रो घर ट कबु केक्रो घर मँजोरी कर कर टुँहिन पैसा पठैनु। आब ट जिउफे निब्बर होगिल। यी बडरी, घाम, पानी, मौसम जस्ट कब बडलठ ठेकान नईरहठ। जिउ चुम्मर नईरहठ, एक्कचुटिम का बहाना लागजाइठ पट्टै नईचलठ। त्वँर डाईक मँजोरी करल पैसाफे म्वर डवाखर बुट्टिम ठिक्क होजाईठ।

सहरम अत्रा ध्यार रुप्या पैसा लागठुँई कैख अन्सार नईसेक्ना म्वर भारी भुल हो। महिन का पटा? कि बुहर््या बुहर््वा मँजोरीढँटोरी कैख, एक्क पहार खाकफे टुँहिन पर्हैना हमार उ सप्ना लड्यक किनारम बालुक मन्डिर बनाईअसक रह।

कठ, कुक्कुरफे आपन हेग्ना फँ्वाङ्ग हेर्क हड्डी लिल्ठ। मै ट सब उ फे सब भुला डारल रहुँ। जब्बफे त्वर्म हमार भरोसा, आस, हिम्मट डेखुँ छावा। हमार जुनी बडल्ना एक्कठो टै ट रहिस हमार आत्मविश्वास्। त्वँर जस्ट छावा पाईल्कम सद्द गर्भ करु। टैँ ट हमार हौसला रहिस्।

त्वँर डाडुह कैसिक बर्हैली, कसिक पौर्हैली उ ट हमन खाली पटा बा। उ फे आज आपन जन्नीक पाछ लाग्ख आपन जिम्मेवारीसे निपुच गईल।

डाईबाबक आँखसे डेखल सप्ना पुरा कर नईसेक्ना हुईली।

टुँहिन पटा बा, मै मँजोरी कैख कमाख लानल रुप्या पैसा त्वँर डाईह ढाँरक डिऊ। त्वँर डाईक ठे ओह पुरान दईजही बक्सक कुँन्जि बाटिस्। आपन डाईसे कुँन्जि माँङ्गख रहल रुप्या पैसा अप्पनेह लईजाईस् छावा।

जिन्गीम कब्बु नई हार खाईस् चहाँ जत्रा भारी कष्ट आए आघ। हमार सुरबाद सद्द त्वँरसङ्ग बा। सद्द भलो चिटुईया,

डाईबाबा।

बाबक चिठ्ठी पहर्क खोब रुईनु। डाईबाबनक आश भरोसा, विश्वास मै पलभरम खटम करडर्नु। स्वाँझ डाईबाबनक मजबुरीक फाईदा उठैनु। मै अप्नेआपह चिन्ह छोरसेक्ल रहुँ। डाईबाबनक डेखल सप्नक डगर मै भुलास्याकल रहुँ।




Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *